دانشمندان به نزدیک‌ترین فناوری به تله پورت دست پیدا کردند. این یعنی فاصله زیادی تا تبدیل رویای پیشتازان فضا به واقعیت نمانده است.

تله‌پورتاسیون در حال تبدیل شدن به واقعیت است؛ چرا که یک تیم پژوهشی بین‌المللی در زمینه ارتباطات کوانتومی، موفق به دستیابی به انجام کار بی‌سابقه‌ای در این زمینه شده‌اند. تحقیقات آن‌ها برای اولین بار توانایی «تله‌پورت» تصاویر در یک شبکه بدون ارسال فیزیکی خود تصویر را نشان می‌دهد.

این تکنیک برش‌لغزشی پیشرفته، حمل کوانتومی اطلاعات در حالت‌های بعد بالا را شامل می‌شود که محدودیت‌های قبلی ارتباطات کوانتومی را برطرف می‌کند. برخلاف روش‌های سنتی که اطلاعات به صورت فیزیکی انتقال پیدا می‌کند، این رویکرد جدید از پیکربندی الهام‌گرفته از تله‌پورت استفاده می‌کند و تضمین می‌کند که اطلاعات بین طرفین ارتباطی به صورت فیزیکی جابجا نمی‌شوند.

فناوری جدید چقدر به تله پورت نزدیک است؟

ارتباطات کوانتومی برای امنیت اطلاعات، حتی بین ماهواره‌ها نیز پیش‌تر به حالت‌های دو بعدی (کیوبیت) ارسال می‌شد. این روش، شبیه به ارسال بیت‌های 0 و 1، دارای محدودیت‌هایی است. با این حال به گفته محققان دانشگاه ویت‌واترسرند ژوهانسبورگ و موسسه علوم فنوتیک اسپانیا،  نورپردازی کوانتومی می‌تواند الفبای ارتباطات کوانتومی را گسترش دهد و رمزگذاری سیستم‌های پیچیده‌تری نظیر اثر انگشت یا چهره را در یک انتقال ممکن می‌کند.

محققان دانشگاه ژوهانسبورگ می‌گویند:

در سنتی‌ترین روش، دو طرف در حال ارتباط حتی در دنیای کوانتوم نیز اطلاعات را به‌صورت فیزیکی بین هم ارسال می‌کردند. این امکان حالا وجود دارد که اطلاعات را به گونه‌ای تله‌پورت کنیم، طوری که در حالت فیزیکی هرگز از اتصال عبور نمی‌کند. یک فناوری واقعی مانند تکنولوژی فیلم پیشتازان فضا.

پیش از این تله‌پورتاسیون به حالت‌های سه‌بعدی محدود بود و برای ابعاد بالاتر نیاز به فوتون‌های پیچیده‌تری داشت. این مطالعه نخستین نمونه تجربی از انتقال کوانتومی در حالت‌های بعد بالا با استفاده از تنها دو فوتون پیچیده است که به‌نظر می‌رسد اطلاعات از فرستنده به گیرنده تله پورت شده است.

پیشرفت مهمی که در اینجا حاصل شده، استفاده از یک تشخیص‌گر اپتیکی غیرخطی است که نیاز به فوتون‌های اضافی را از بین می‌برد و برای تمام الگوهای ارسالی قابل استفاده است. آن‌ها به رکورد جدیدی از ارسال غیرفیزیکی با ١۵ بُعد دست یافته‌اند که مسیر را برای دستیابی به بُعدهای حتی هموارتر می‌کند.

یکی از کاربردهای این فناوری در حوزه بانکداری است. به‌طور مثال، مشتری می‌تواند بدون نیاز به انتقال فیزیکی اطلاعات، اثر انگشت خودش را به بانک ارسال کند. بانک یک فوتون پیچیده به مشتری ارسال می‌کند که از یک تشخیص‌گر غیرخطی برای ترکیب آن با اطلاعات قابل ارسال استفاده می‌کند. این باعث می‌شود که اطلاعات در بانک ظاهر شود و گویی تله‌پورت شده‌اند. این روش از تقلب جلوگیری می‌کند؛ چرا که هیچ اطلاعاتی فیزیکی ارسال نمی‌شود.

این پروتکل تمام ویژگی‌های تله‌پورت را دارد به جز یک مؤلفه اساسی: برای افزایش کارایی تشخیص‌گر غیرخطی، یک پرتو لیزر روشن لازم است تا فرستنده بتواند بداند چه چیزی باید ارسال شود. بنابراین، این به معنای دقیق تله‌پورت نیست، اما ممکن است در آینده با افزایش کارایی تشخیص‌گر غیرخطی، تله‌پورت هم امکان‌پذیر شود.

محققان معتقدند که فعلا نباید خیلی نسبت به این فناوری امیدوار بود؛ چرا که امکان تقلب و جعل در آن زیاد است. اما در آینده و با پیشرفت تکنولوژی، شرایط بهتر خواهد شد.