کتاب عزاداران بیل اثر غلامحسین ساعدی

توضیحات

معرفی

مجموعه ای شامل هشت داستان درباره روستایی به نام َبیَل،که توسط نویسنده قدر معاصرغلام حسین ساعدی نوشته شده مردم روستا به فقر اجتماعی،فقر فرهنگی،خرافات و … گرفتار هستند.بعضی از شخصیت های داستان در هشت قصه تکرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند.مثل کدخدا،مش اسلام ،پسر مش صفر،موسرخه.که هر کدام از آنها نمادی از کاراکترهای شخصیت های متفاوت در داستان هستند.
نثر روشن و سلیس از ویژگی بارز این هشت قصه است. جمله‌ها و دیالوگ‌ها کوتاه هستند و همین مسئله باعث تند شدن ضرباهنگ قصه‌ها شده است.

در مورد این مجموعه داستان

این مجموعه داستان در سال 1343 منتشر شده است. این مجموعه داستان مجموعه هشت داستان پیوسته درباره فلاکت های و بدبختی های مردم روستایی به نام بیل است. داریوش مهرجویی از روی داستان گاوِ این مجموعه، فیلم بسیار موفق گاو را ساخت. «از نظر جمال میرصادقی دیگر نویسنده ایرانی و منتقد ادبی، منبع الهام ساعدی نقاب مرگ سرخ اثر ادگار آلن پو بوده است.»

پزشک نویسنده یا نویسنده پزشک!

در مورد ساعدی نوشته‌اند: «غلامحسین ساعدی در سال 1314 در تبریز به دنیا آمد. طبابت خواند، روزنامه‌نگاری کرد، روانشناسی کرد و نوشت. جمیع کارهایی که این روزها جمع کردنشان کنار هم شاید غیرممکن به نظر آید اما رسیدن به مراد برای گوهرمراد نیرویی بود که او را به جمع کردن آنها در یک وجود رساند.عزاداران بیل را می‌توان به عنوان مانیفست مرحوم ساعدی درنظر گرفت. وی در این کار اوج نبوغ خود هم از لحاظ شناخت ساختاری و هم از نوع جهان‌بینی و ایدئولوژیک را به نمایش گذارد. شاید گوهرمراد امروز ما را می‌دید که شد عزادار بَیَل. بیلی که آن زمان به نظرگاه گوهرمراد، رو به زوال بود از فرط بی‌تفاوتی و تنهایی مردمانش. مردمانی خرافه‌زده که در خود می‌لولیدند بی‌آنکه لحظه‌ای بایستند و به خود نگاهی بی‌اندازند.»

در مورد داستان‌های این مجموعه

داستان در روستایی به نام بیل اتفاق می افتد، روستایی که غلامحسین ساعدی توصیف آن را در داستان بین کرده است، روستایی واقعی است که در چند کیلومتری شهر تبریز قرار دارد و استخر و باغ اربابی توصیف شده در داستان هنوز هم داخل روستا هست و با اینکه اسم آن به بیگلو!! تغییر کرده اما مردم ده همچنان آن را با نام بیل صدا می کنند. عزاداران بیل شامل هشت داستان کوتاه است و با اینکه حوادث داستان به هم ربطی ندارند اما شخصیت ها و مکانها در تمام داستان ها تکرار می شوند. این داستان ها با استفاده از راوی دانای کل توصیف می شوند و هر داستان به یک حادثه پرداخته است. داستان ها به سبک رئالیسم است اما در برخی قسمتها حالت رئالیسم جادویی نیز به چشم می خورد (در قصه اول صدای زنگوله و در در قصه هفتم تبدیل شدن انسان ها به یک حیوان شبیه موش و میمون). با دقت در تمامی داستانها به این نتیجه می رسیم که تم اصلی تمامی داستانها مرگ است و اضطراب و دلهره در جای جای آن به چشم می خورد. مرگ در سرتاسر داستان سایه خود را روی همه چیز و همه کس گسترده و خرافات جای تفکر و تعقل را گرفته است.

در مورد ساعدی بزرگ

غلامحسین ساعدی متولد 1314 در تبریز بود. «گوهر مراد» نام مستعار وی بود. او را باید همانند بهرام صادقی، یک پزشک و نویسنده‌ی ایرانی دانست. او در دوره حیات خود علاوه بر طبابت، نویسندگی را نیز ادامه داد و در بسیاری از مواقع به عنوان یک فعال سیاسی فعالیت می‌کرد. ساعدی از اوایل تشکیل کانون نویسندگان، عضوی از این کانون شد. «عزاداران بیل»، «دندیل» و «ترس و لرز» از مهمترین آثار وی هستند. «سه فیلم براساس فیلمنامه‌های ساعدی ساخته شده‌است: گاو و دایره‌ی مینا با کارگردانی داریوش مهرجویی، و آرامش در حضور دیگران با کارگردانی ناصر تقوایی. پرویز جاهد گوید که غنای تصویری، نگاه اجتماعی و نقّادانه، و ساختار دراماتیک قویِ فیلمنامه‌های ساعدی سبب شده آثار ساخته‌شده برمبنای این فیلمنامه‌ها، فیلم‌های موفقی در کارنامه‌های خالقانشان باشد.غلامحسین ساعدی در سحرگاه دوم آذرماه سال ۱۳۶۴ شمسی، مطابق با ۲۳ نوامبر ۱۹۸۵ میلادی، پس از یک خونریزی داخلی در بیمارستان سن آنتوان پاریس درگذشت و روز جمعه هشتم آذرماه، مطابق با ۲۹ نوامبر، در قطعه‌ی ۸۵ گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد.»