این کیبورد ها آنقدر عجیب هستند که باور نمی کنید اصلا ساخته شده باشند

کیبورد هایی با ظاهر عجیب و غریب تا به حال در دنیای تکنولوژی ساخته شده‌اند که هر کدام‌شان ممکن است با طراحی یا عملکردشان شما را شگفت زده کنند.

زبان احتمالاً بزرگ‌ترین اختراع بشر شناخته می‌شود. زبان با آهنگ و تشدید بر پیام‌ها به ما کمک می‌کند به طور مؤثر با یکدیگر ارتباط برقرار کنیم و میزان تطبیق پذیری آن هم پس از ابداع نوشتار افزایش پیدا کرده است. امروزه افراد به راحتی می‌توانند از راه دور با هم ارتباط برقرار کنند و در عصری زندگی می‌کنیم که می‌توانیم مشاهدات و افکارمان را روی کاغذ به ثبت برسانیم. اولین قالب نوشتار، به شکل دست نویس ظاهر شد؛ اما تکنولوژی کمک کرد با پدیدار شدن ماشین‌ تایپ و کیبورد مردم بتوانند با سرعت بیشتری بنویسند. حالا کامپیوترها با پشتیبانی از کیبورد، استفاده از این محصول کاربردی را برای کاربران رایج‌تر کرده‌اند.

کیبوردها در استفاده از کامپیوتر و بسیاری از جنبه‌های آن نقش اساسی ایفا می‌کنند. برای مثال مرور کردن صفحات وب، بازی‌های کامپیوتری دسکتاپ و مقاله نویسی درباره کیبورد را در نظر بگیرید. اغلب کیبوردها از نظر عملکرد و فیزیک ساختاری با هم یکسان هستند.

حس لمس کیبورد از نوع طراحی مکانیکی یا جزیره‌ای (چیکلت) ممکن است متفاوت باشد؛ اما عمدتاً صفحه‌هایی مسطح هستند که انگشتان خود را روی کلیدهای برآمده‌شان فشار می‌دهید. طراحی استاندارد کیبوردها عموماً از نوع QWERTY شناخته شده، اما گاهی برخی تولیدکنندگان دست به خلاقیت می‌زنند و مدل‌هایی عرضه می‌کنند که ظاهر متفاوتی دارند.

برخی طراحی چینش کلیدها را تغییر داده‌اند؛ در حالی که برخی دیگر اقدام به تغییر ظاهری شکل کلیدها کرده‌اند تا به خاطر راحتی کاربران شکل ارگونومیک داشته باشند و کمتر باعث بروز ناراحتی در مچ دست و سندروم تونل کارپال شوند. از طرفی هم برخی از این کیبوردها همه قوانین طراحی را در هم شکسته‌اند و به عجیب‌ترین شکل ممکن ساخته شده‌اند. چرا همرنگ جماعت شویم وقتی می‌توانیم همه قالب‌ها را بشکنیم؟ در ادامه با نهایت خرید همراه باشید تا برخی از این کیبوردهای عجیب را به شما معرفی کنیم.

کیبورد و کنترلر ASCII

گیمرها مدتهاست که در نزاع میان کنترلر با کیبورد و ماوس گیر افتاده‌اند. هر کدام از این سبک‌ها مزایا و معایب خودش را دارد و بسیاری از کنسول‌های مدرن بازی در جهت سازگاری بیشتر، اجازه می‌دهند کاربر یک کیبورد هم به دستگاه متصل کند. برخی تولید کنندگان در همین راستا اقدام به تولید کنترلرهای عجیبی کرده‌اند که نوعی دورگه کنترلر بازی با کیبورد به نظر می‌رسند. آیا تا به حال دیده‌اید کسی یک کیبورد کامل را در کنترلر بازی جای دهد؟

Gamecube اولین کنسول بازی Nintendo با عملکرد اختصاصی آنلاین بود (نه، افزونه‌های 64 و 64DD نینتندو حساب نیستند). اما تنها هشت بازی می‌توانستند از این کنترلر هیبریدی استفاده کنند. سه عنوان از این هشت بازی شامل Phantasy Star Online سبک MMORPG می‌شد که در فهرست پراهمیت‌ترین بازی‌های تاریخ بازی دیجیتالی هستند. دلیل این اهمیت تاریخی این است که بازی اصلی Phantasy Star Online برای Dreamcast درواقع اولین بازی سبک MMO در دنیا روی کنسول بازی بود.

ارتباط برقرار کردن با دوستان در نسخه Dreamcast آسان بود؛ چون Sega یک کیبورد ثانویه مخصوص آن عرضه می‌کرد. از طرف دیگر چت کردن با هم پیمان‌های بازی در درگاه Gamecube زمان بیشتری از گیمرها می‌گرفت؛ زیرا این ارتباط وابسته به کیبورد درون بازی بود مگر اینکه آن‌ها از یک کنترلر حرفه‌ای دیگر کمک می‌گرفتند.

در سال 2002 نینتندو و ASCII با همکاری یکدیگر یک مدل خاص از کیبورد کنترلر را برای Phantasy Star Online معرفی کردند. این محصول مخصوص شامل دکمه‌ها، تامب استیک‌ها و دو نگهدارنده دستی مربوط به هر کنترلر استاندارد دیگری از Gamecube می‌شد؛ اما طراحان آن را به اندازه‌ای از دو طرف کشیدند تا در میانه جای کافی برای تعبیه یک کیبورد درسته باز شود. این محصول فقط در بازار ژاپن به عرضه رسید؛ اما حروف و اعداد انگلیسی هم در کنار حروف و اعداد ژاپنی روی همه دکمه‌های آن درج شده بود.
هرچند ظاهر این کیبورد هیبریدی Gamecube بسیار عجیب به نظر می‌رسید؛ عملکردش چندان هم بد نبود و مزایایی به همراه داشت. دکمه‌ها واقعاً کنار هم چپانده شده بودند؛ اما همچنان استفاده از آن‌ها بهتر از کلنجار رفتن با کیبورد درون بازی Phantasy Star Online بود.

کیبورد Razer Tartarus V2

بازی‌های ویدیویی به طور معمول تنها به چند دکمه نیاز دارند. همین فلسفه طراحی کمک می‌کند قالب کلی کنترلرها ساده بماند و تولید کنندگان کنسول‌های بازی نقشه دکمه‌های کنترلرها را ساده نگه دارند. حتی بازی‌هایی که برای کامپیوترها طراحی شده‌اند هم عموماً به همه دکمه‌های موجود در کیبورد نیاز ندارند. پس چرا یک کیبورد کوچولو برای این بازی‌ها نسازیم؟

Razer یکی از بزرگ‌ترین سازندگان کیبوردهای مخصوص گیمینگ است. این کمپانی در زمینه تولید کنترلر، هدفون و حتی پردازشگر گرافیکی مخصوص کامپیوتر (GPU) فعالیت می‌کند. Razer همچنین کیبوردهای متفاوتی تولید می‌کند که همگی Backlit هستند و نورپردازی RGB در آن‌ها باعث پرشورتر شدن فضای بازی برای کاربر می‌شود. یکی از این کیبوردهای گیمینگ Tartarus V2 نام دارد. این کیبورد گیمینگ برخلاف یک کیبورد واقعی، بیشتر شبیه کیپد کوچک به نظر می‌رسد. همه کلیدها در کیبورد Tartarus V2 قابلیت برنامه ریزی دارند و می‌توانند هر عملکردی مد نظر کاربر باشد را در بازی به اجرا درآورند. این کیپد همچنین دارای تامب استیک برای قابلیت حرکت با دقت زیاد است و همه این امکانات درون یک کیبورد کوچک تعبیه شده که بیشتر شبیه کارت‌خوانی با تکنولوژی بسیار پیشرفته به نظر می‌رسد.

کیبورد یا کیپد Razer Tartarus V2 در عین ظاهر عجیبش خیلی منحصر به فرد است. همان طور که احتمالاً از نامش هم متوجه شدید، این نسل دوم از خانواده کیبورد Razer Tartarus است و سازنده قبل از آن هم کیبوردهای مشابه دیگری را مانند Razer Orbweaver Chroma عرضه کرده بود. Tartarus V2 مخصوصاً به خاطر ابعادش برای برخی بازی‌ها قابلیت استفاده دارد؛ اما سایر بازی‌ها با نقشه‌های پیچیده‌تر مانند Escape from Tarkov به کلیدهای بیشتری نیاز دارند که V2 فاقد آن است.

کیبورد بدون کلید OrbiTouch

بسیاری کاربران از چابکی زیاد انگشتان دست خودشان غافل هستند. انگشتان خاص ما این امکان را فراهم می‌کنند که اشیا بی شماری را مانند ابزار به کار بگیریم. در حالی که تولید کنندگان دائماً در حال ساختن ابزارهای شخصی سازی شده مانند آچار، پیچ و پیچ گوشتی هستند، این کار را بر اساس چنین پیش بینی انجام می‌دهند که احتمالاً اغلب افراد به چابکی و چیره دستی خودشان آگاهی دارند. این انتظار کاملاً منطقی است؛ اما گاهی باید استثناها را نیز در نظر گرفت.

کیبورد بدون کلید Orbitouch یک دستگاه ورودی است که تنها شامل دو دایره برجسته چرخشی می‌شود. این دایره‌ها صرف‌نظر از موجود نبودن کلید، قادر به تایپ کردن هستند. توپ سمت چپ به بخش‌هایی چرخش می‌کند که شامل حروف، اعداد و عملگرها کیبوردی مانند Alt و Backspace می‌شود. توپ سمت راست هم می‌تواند رنگ‌های مختلف را انتخاب کند. برای وارد کردن ضربه به کلید یا شبیه سازی آن باید توپ سمت چپ را به یک بخش خاص ببرید و توپ سمت راست را روی یک رنگ مخصوص تنظیم کنید. برای مثال وقتی می‌خواهید Ok را تایپ کنید، باید توپ چپ را بالا ببرید و توپ راست را روی رنگ بنفش قرار دهید و سپس توپ چپ را دوباره بالا ببرید و توپ راست را روی نارنجی قرار دهید تا این کلمه تایپ شود.

از آنجا که OrbiTouch هیچ کلیدی ندارد، شاید دشوار باشد آن را کیبورد بدانیم؛ اما همین نکته به عنوان مزیت اصلی محصول در تبلیغات آن مورد استفاده قرار گرفت. البته نظر کاربران درباره ثمربخش بودن این کیبورد با هم متفاوت است. برخی از آن‌ها معتقد هستند OrbiTouch عجیب اما جالب و قابل استفاده است؛ در حالی که دیگران درباره‌اش دید منتقدانه دارند و الزام حرکات زیاد کاربر در بخش شانه و دست را بیش از یک کیبورد رایج می‌دانند. به طور منطقی، تایپ کردن با کیبورد OrbiTouch بیشتر از یک کیبورد QWERTY معمول زمان می‌برد؛ اما اگر در انگشتان خود مشکل دارید شاید این محصول بتواند به کمکتان بیاید.

کیبورد لیزری

اگر تا به حال بازی علمی تخیلی انجام داده یا فیلم و سریالی از این ژانر محبوب تماشا کرده‌اید، احتمالاً دیده‌اید که کیبورد هولوگرافیک نقش مهمی را در روند داستان ایفا می‌کند. چقدر می‌تواند جالب باشد که برای تایپ کردن از کیبورد فیزیکی نه بلکه از پرتوهای لیزر شناور در فضا استفاده کنیم! همان‌طور که تانوس معروف هم می‌گفت، واقعیت می‌تواند ناامید کننده باشد.

تولید کنندگان متعددی از جمله Heartbeat، DARTLE و MOJO تا به حال اقدام به ساخت چنین کیبوردی کرده‌اند. صرف‌نظر از نوع کمپانی سازنده، همه کیبوردهای لیزری تا به حال دستگاه‌های کوچکی بوده‌اند که تصویر یک کیبورد را با پرتوهای لیزری روی سطح منعکس می‌کردند. این محصول جانبی سپس از یک دوربین برای شناسایی محل ضربه کاربر روی کیبورد هولوگرافیک استفاده کرده و داده‌ها را به شکل بی سیم به دستگاه متصل ارسال می‌کند. در آخر داده‌های ورودی روی نمایشگر به نمایش گذاشته می‌شود. علاوه بر این، کیبوردهای لیزری دارای قابلیت بلوتوثی هستند و به همین خاطر می‌توانند با لپ‌تاپ، گوشی هوشمند و تبلت ارتباط برقرار کنند.
همه کیبوردهای لیزری از مکانیسم عملکردی واحدی پیروی می‌کنند و به همین خاطر معایب مشترکی دارند.

کلیدهای منعکس شده روی سطح چندان بزرگ نیستند؛ اما برای هاب اصلی لیزری و کیبورد مجازی آن به فضا نیاز دارید. علاوه بر این، سطحی صاف و ثابت به منظور منعکس کردن تصویر کیبورد لازم است. تصویر کیبورد مجازی چندان روشن نیست و اگر کاربر بینایی ضعیف داشته باشد یا نور در اتاق زیاد باشد، تصویر کیبورد چندان جالب به نظر نخواهد رسید. همچنین پیدا کردن کلیدها ممکن است دشوار باشد و در نتیجه شاهد اشتباه‌های تایپی زیادی باشید. در برخی از این کیبوردهای ساخته شده، برخی عملگرها مانند دکمه بزرگ یا کوچک کردن حروف به خوبی کار نمی‌کند. هیچ چیز نمی‌تواند جای میزان دقت یک کیبورد فیزیکی را بگیرد.

کیبورد Safetype

وقتی یک کیبورد باعث می‌شود کف دست شما همیشه رو به پایین قرار گیرد، فشار بیشتری بر اعصاب میانی وارد شده و احتمال ابتلا به سندروم تونل کارپال و گرفتگی پیوسته را افزایش می‌دهد. اغلب کیبوردهای ارگونومیک با هدف کاهش این آسیب‌ها طراحی شده‌اند؛ اما همچنان برای کار با آن‌ها لازم است که مچ خود را در حالت خم قرار دهید. به همین خاطر احتمال آسیب به اعصاب میانی هرگز صفر نمی‌شود. تنها راهکار واقعی این است که دستان شما صاف قرار گیرند و مچ خم نشود.

کیبورد Safetype یا “تایپ امن” یکی از معدود کیبوردهای ساخته شده در فضای سه بعدی به شمار می‌آید. سطح تخت زیرین مانند کیبوردهای رایج دیگر در این مدل هم وجود دارد؛ اما حالا فقط بخش اعداد، کلیدهای اشاره و رسانه در آن تعبیه شده‌اند. همه کلیدهای اصلی دیگر در دو بخش مجزا تعبیه شده‌اند که از دو طرف پایه کیبورد به شکل برج به بالا رفته است. بدین ترتیب کاربران دیگر دست‌های خود را روی کیبورد تکیه نمی‌دهند و باید آن‌ها را مستقیم و بالا نگه دارند؛ البته هر دو برج کلید کناری دارای مکان مناسب برای استراحت مچ‌ها هستند.

کاربران همیشه سر خود را پایین می‌آورند تا تایپ کردن خود را برای پیشگیری از اشتباه تایپی بررسی کنند. شاید برایتان سؤال پیش بیاید که با توجه به طراحی کیبورد سه بعدی چنین کاری چطور ممکن می‌شود؟ پاسخ در آینه بررسی نهفته که معمولاً در خودروها شاهدش هستیم. در حالی که Safetype کاربران را وادار می‌کند در حالت سودمندتری برای سیستم عصب میانی تایپ کنند، آن‌ها باید دستان خود را بالاتر از معمول بگیرند که همین امر باعث بروز آسیب دیگری برای کاربر می‌شود. این کیبورد آن‌قدر هم که ادعا می‌کند امن نیست!

Datahand Professional II

دهه‌های 80 و 90 میلادی واقعاً عصر عجیبی برای کامپیوترها بود. هنوز استانداردهای طراحی ثابتی تعیین نشده بود و سازندگان ایده‌های خلاقانه گوناگونی را به امید موفقیت محصول محقق می‌کردند. این دوره آزمایش تجربی منجر به ساخت برخی محصولات عجیب و غریب تکنولوژی شد که کیبوردها هم از آن‌ها مستثنا نیستند. Datahand Professional II هم مانند OrbiTouch شبیه کیبوردهای رایج نبود. این کیبورد بیشتر شبیه به پنل کنترل درون ماشین‌های فضایی انیمه‌ها به نظر می‌رسید؛ اما خاصیت طراحی آن چه بود؟

Datahand Professional II طراحی ارگونومیک داشت و روند تایپ سریع را فراهم می‌کرد. هر کلید روی این محصول به دکمه‌ای با فاصله کم از سایرین تبدیل شده بود تا حرکات انگشتان کاربر را کاهش دهد. برای فشردن کلید E کافی بود کاربر انگشت میانی را بالا ببرد و برای انتخاب M باید انگشت اشاره را روی اهرم تکانی دکمه به پایین بکشد. این طراحی دست و انگشتان را تا حد امکان ثابت حفظ می‌کند و خطر بروز آسیب و کشیدگی تکرارشونده را کاهش می‌دهد.

این کیبورد عجیب به تولید انبوه نرسید و تولید کننده‌اش خیلی زود در سال 2008 از گردونه رقابت تکنولوژی حذف شد. چه کیبوردی می‌تواند عجیب‌تر از اهرم‌های کوچک که زیر انگشتان قرار می‌گیرد؟ به گزارش Linus Tech Tips این کیبورد عجیب واقعاً می‌توانست طبق ادعای خودش از آسیب‌های وارده به اعصاب میانی دست کاربران جلوگیری کند.

کیبورد یک دستی Maltron

افرادی که تنها یک دست دارند هم می‌توانند به خوبی از کیبوردهای معمولی استفاده کنند؛ اما نمی‌توان فراموش کرد که این محصولات با در نظر گرفتن دو دست سالم طراحی شده‌اند. کیبوردی که مخصوصاً برای یک دست طراحی شده باشد، چنین مشکلی ندارد. کیبورد یک دستی Maltron نمونه‌ همین محصول است. اگر شخصی با دست غالب چپ این کیبورد را خریداری کند، همه کلیدهای حروفی و عددی در سمت چپ قرار می‌گیرد و کلیدهای نشانگر و عملکردی در بخش راست صفحه تعبیه می‌شود. طراحی در نگاه اول در هم ریخته دیده می‌شود و از نقشه معمول QWERTY پیروی نمی‌کند؛ اما این آشوب هم قانون خودش را دارد.

هر کلیدی که برای انگشت اشاره در نظر گرفته شده، در فاصله کشیدگی استاندارد این انگشت در حالت قرار گرفتن دست روی جزیره کیبورد است و چپ و راست آن تفاوتی ندارد. شرکت Maltron کیبوردهای ارگونومیک دیگری هم طراحی کرده که با کیبوردهای استاندارد دیگر تفاوت زیادی دارند. در یکی از این طراحی‌ها، کلیدهای حرفی عددی به دو بخش چپ و راست تقسیم شده و کلیدهای نشانگر دقیقاً میان آن‌ها قرار گرفته‌اند.

کیبورد سیلیکونی Sungwoo

اغلب کیبوردهای استاندارد قابل حمل نیستند. معمولاً باید کیبورد را به دسکتاپ خود متصل کنید و برای حمل آن هم به فضای کافی در کیف نیاز دارید. اگر این شرایط را ندارید، می‌توانید از نسخه مخصوص قابل حمل کیبوردهای خاص کمک بگیرید.
کیبورد سیلیکونی Sungwoo با قابلیت تا شدن طراحی شده و در نتیجه این کار آسیب نمی‌بیند. حتی اگر آب روی این کیبورد جالب بریزد هم خللی در عملکرد آن ایجاد نمی‌شود. البته همچنان معایبی در این محصول ظاهراً بی نقص وجود دارد.

همان‌طور که گفتیم، کیبورد Sungwoo از جنس سیلیکون نرم تهیه شده و می‌توانید آن را تا کنید و در کیف بگذارید. از طرفی این طراحی نیاز دارد که همه کلیدها را از جنس نرم و تاشو بسازد و برخی کاربران گفته‌اند طراحی کلیدها وارفته و مبهم شده است. همچنین کیبورد فاقد اجزای مکانیکی بوده و بدین ترتیب کار با آن بدون صدا انجام می‌شود؛ اما این روند به معنی تایپ کردن بدون حضور بازخورد فیزیکی هم هست. ممکن است در روند تایپ متوجه نشوید که یک کلید به طور کامل فشرده شده یا خیر. در نتیجه ورودی مورد نظرتان به طور کامل در کامپیوتر دریافت نمی‌شود.

کیبورد دستی Grippity

اغلب گیمرها از انگشت شست برای فشردن دکمه اصلی و چرخاندن استیک آنالوگ استفاده می‌کنند تا انگشت اشاره و گاهی میانی برای دکمه‌های بالا یا تریگرها باقی بماند. برخی هم روشی خاص ابداع کرده‌اند که کنترلر بازی را برمی‌گردانند تا از انگشتان برای فشردن دکمه‌ها و استیک کمک بگیرند و انگشت اشاره را برای ورودی بالایی یا شولدر نگه دارند. احتمالاً مفهوم Grippity Handheld Back-Typing Keyboard هم با الهام از روش مذکور در گیمینگ شکل گرفته است.

کیبورد Grippity تا حدودی شبیه کیبورد معمول خودتان به نظر می‌رسد، اگرچه منظورمان بیشتر گوشی هوشمند است که در دستان خود می‌گیرد و کلمات را با آن تایپ می‌کنید. کلیدهای این محصول بسیار شبیه به چرتکه هستند؛ اما از همه این حرف‌ها که بگذریم نکته جالب توجه این کیبورد امکان استفاده از دو طرف آن است. با در دست گرفتن Grippity می‌توانید از شست‌ها و انگشتان خود در دو طرف آن کمک بگیرید. استفاده از این کیبورد نیازمند فراموشی همه آنچه قبلاً بلد بودید نیست؛ اما لازم است دانش خود را تا 90 و 180 درجه بچرخانید. Grippity طراحی مرسوم QWERTY دارد و بی سیم است.

چند تولید کننده دیگر هم در این عرصه وارد شده و کیبوردهای دستی تولید کردند. THREWGrip برای مثال کیبوردی است که به گوشی هوشمند وصل می‌شود. این کیبورد برخلاف Grippity از کلیدهای مکانیکی و قالب QWERTY بهره می‌برد و کاربران برای کار با آن لازم نیست به چرخش متوسل شوند.

کیبورد Cyborg Azeron

محصولات مرتبط با بازی‌های دیجیتالی همیشه باید کاربردی باشند؛ اما برخی از آن‌ها درست عمل نمی‌کنند. وقتی می‌توان از ماوس معمولی استفاده کرد، چرا ماوس مخصوص گیمینگ خریداری کنیم؟ شاید چون کلیدهای بیشتری دارد و ظاهرش جذاب است! همین منطق برای کیپدهای گیمینگ با کلیدهای قابل برنامه ریزی هم صدق می‌کند.

کیبورد Azeron Cyborg ظاهری شبیه به یک دست رباتیک دارد که مفصل‌های انگشتان آن برعکس انسان خم می‌شوند و عملکرد کلی آن هم شبیه این است که فرزند دو کیبورد Datahand Professional II و Razer Tartarus V2 باشد. هر کلید در این کیبورد، یک تاگل کوچک است که کاربر می‌تواند با کمترین حرکت انگشتان خود تکانش دهد و بدین ترتیب خطر بروز عوارض کشیدگی عصب میانی هم کاهش پیدا کند. می‌توانید برنامه هر تاگل را به طور دستی تغییر دهید تا ورودی آن‌ها به کامپیوتر عوض شود. نوع دیگری از آن به نام Azeron Cyborg Compact وجود دارد که تاگل‌های فوقانی جای خود را به دکمه داده‌اند تا ابعاد محصول کوچک‌تر شود.

Azeron Cyborg ظاهراً از Datahand Professional II نکته برداری می‌کند و آن‌ها را به سوی کامپیوتر گیمینگ می‌برد؛ به همین خاطر منحنی یادگیری آن شیب تندی دارد. Cyborg در اغلب جنبه‌ها همان‌طور عمل می‌کند که سازنده قصد داشته؛ اما ضعف اصلی آن در نداشتن پشتیبانی برای کلیدهای جهت دار است و به همین خاطر برخی بازی‌های دیجیتالی را نمی‌توان با آن اجرا کرد. عناوینی از بازی‌ها که نیازمند کلیدهای جهت دار هستند، تعداد کمی دارند و Cyborg به جز آن‌ها می‌تواند در سایر بازی‌ها به کار گرفته شود.

کیبورد Yogitype

کیبورد Yogitype از نوع Safetype یا “تایپ ایمن” برای استفاده به نمای آینه‌ای یا معکوس نیاز دارد. آیا سلامت اعصاب میانی آن‌قدر ارزش دارد که سازگاری دست با چشم و همچنین آگاهی فضایی خود را به خاطر آن تحت تأثیر قرار دهید؟ پاسخ احتمالاً مثبت است؛ اما همچنان راهکار بهتری وجود دارد.

Yogitype نوعی کیبورد سه بعدی فضایی و قابل حمل است. این محصول هم مانند Safetype که پیش‌تر توضیح دادیم، مشکلات ارگونومیک را برطرف می‌سازد و به همین منظور کلیدهای آن روی برج‌های پلاستیکی عمودی تعبیه شده‌اند. البته سازندگان این کیبورد ظاهراً تلاش کرده‌اند تا اشتباه‌های کیبورد Safetype را شناسایی و برطرف کنند. این محصول به جای وادار کردن کاربر برای بالا بردن دست‌ها، حالا بالشتک‌های کوچکی را در ارتفاع مناسب کار گذاشته تا دست‌های کاربر روی آن‌ها استراحت کنند.

همچنین به جای آینه، Yogitype از نور پس زمینه در صفحه پایه استفاده می‌کند تا کاربر بداند انگشتان خود را کجا نگه دارد. هر بار که کلیدی فشرده شود، نمایشگر مرتبط آن در مقابل چشمان کاربر روشن می‌شود. در این مدل هم هر بار پس از بروز اشتباه متوجه می‌شوید که کلید نادرستی را انتخاب کرده‌اید؛ اما باز هم مکانیسم عملکرد آن بهتر از دنبال کردن منطق آینه است.

شاید به نظر برسد که مکان قرار گرفتن هر کلید در Yogitype تصادفی انتخاب شده است؛ اما درواقع این نقشه جایگذاری روش مخصوص خودش را دارد. اگر حالت عمودی دست را از معادله حذف کنیم، کلیدها اغلب در شکل آشنای QWERTY چینش شده‌اند که برای اغلب تایپیست‌ها نقشه آشنایی به نظر می‌رسد؛ اما کافی است که از میان آن‌ها را جدا کرده و 90 درجه بچرخانیم. از طرفی هم تفاوت‌ها باعث شده کاربران Yogitype در مقایسه با کیبورد رایج آشفته شوند. تصمیم عجیب مبنی بر قرار دادن کلیدها در سمت راست کیبورد به جای سمت چپ هم می‌تواند مزید بر علت شده و ذهن کاربران را گیج کند. کیبورد Yogitype واقعا عجیب به نظر می‌رسد؛ اما تصمیمات انسانی پشت آن حتی عجیب‌تر هم هستند.

دستگاه‌های ضربه‌ای TAP

کیبوردها به کاربران کمک می‌کنند تا ضربه‌ها را به داده‌های خلاقانه تغییر دهند. با چند ضربه متفاوت و جانشینی گوناگون روی این محصول می‌توانیم مقدمه یک کتاب رمان را در کامپیوتر خود بنویسیم. شاید تنها مشکل کیبوردها این باشد که گاهی مجبور می‌شوید دستان خود را در جهت اشتباه و ناسالم بکشید. دو کیبورد Datahand Professional II و Azeron Cyborg Keyboard به ما نشان دادند وقتی مجبور نباشید انگشتان خود را زیاد از هم دور کنید، تایپ کردن کار آسان‌تری می‌شود. اما چه می‌شد اگر لازم نبود دست‌هایمان را هنگام کار با این محصولات اصلاً تکان ندهیم؟ مثلاً فقط با ضربه‌های کوچک در حالی که دست بی حرکت باقی مانده، چیزی را تایپ کنیم؟ شبیه به تکنولوژی‌های علمی تخیلی به نظر می‌رسد؛ اما حقیقت دارد!

کمپانی TAP دو محصول به نام‌های TAP Strap 2 و TAPXR تولید کرده است که می‌توانند ضربه‌های کوچک از انگشتان کاربر را به ورودی کیبورد تبدیل کنند. مدل اول نوعی بند انگشتی از جنس پلاستیک نرم است که کاربر را قادر می‌سازد تنها با پوشیدن آن به دور انگشتان و ضربه‌های کوچک روی هر سطحی نوشته‌ها را تایپ کند. TAP Strap 2 همچنین دارای عملکردها و قابلیت‌های یک ماوس است. کیبورد TAPXR درواقع نوعی دستبند است که حرکات انگشتان دست را شناسایی کرده و آن‌ها را به ورودی‌های ماوس و کیبورد ترجمه می‌کند. این محصول جالب توجه زمانی که به کامپیوتر متصل نباشد، می‌تواند نقش یک دستبند معمولی را ایفا کند. البته بهتر است حواستان باشد که گم نشود؛ زیرا 300 دلار قیمت دارد!

از آنجا که TAP Strap 2 و TAPXR باید 100 نوع عملگر کلیدی را درون 5 انگشت جای دهند، ناگزیر بسیاری از ورودی‌ها لازم است در قالب دو یا چند نوع تنظیمات مختلف قرار گیرند. نتیجه این تنظیمات هم به اندازه ظاهر دستگاه‌های مذکور عجیب و غریب هستند. شاید محصولات TAP شما را از کیبوردهای رایج خلاص کنند؛ اما حفظ کردن همه تنظیمات و قراردادهای حروف و اعداد هم بسیار دشوار است که منجر به اشتباهات تایپی زیادی می‌شود.